2e week!

Hallo lieve allemaal,

Hier weer een verslagje van mij.. Mijn vorige verslag is alweer meer dan een week geleden.. Jullie weten vast wat dat betekend.. Weer erg veel te vertellen en waarschijnlijk een super lang verslag haha.. Maar het is een super goed teken dat ik nu pas weer een blog schrijf, dat betekend dat ik me super vermaak en nog niet eerder tijd heb gehad om een blog te schrijven.. Ja, ik heb vorige week bijna iedere avond na het project nog wat gezelligs gedaan..

Laat ik beginnen met vorige week maandag.. Nadat we terugkwamen van het project besloten we om met alle vrijwilligers nog wat te gaan drinken bij een 4000 dong bierbar bij ons om de hoek.. Ik zou je vertellen wat dit betekent ;) Deze bar verkoopt biertjes voor 4000 dong ;) En weten jullie hoeveel dit is omgerekend naar euro's? Het is om precies te zijn 0,16 cent per biertje.. Dat is toch onbegrijpelijk? Nou, ik heb ervan genoten ;) haha.. Het is de een na goedkoopste bierbar ter wereld, dat is toch wel even een leuke ervaring en het zit dus zoals ik al zei om de hoek bij ons appartement.. We hebben er niet al te veel biertjes gedronken omdat we allemaal eigenlijk wel moe waren van een dag werken op het project..

Het is niet zo heel erg leuk om hier te vertellen maar ik moet heel eerlijk zeggen dat het werken op het project me een klein beetje tegenvalt.. Het blijft lastig dat er zo veel verschillende vrijwilligers op het project werken.. Dat is een van de redenen dat er niet echt regels zijn voor de kinderen.. De kinderen nemen je aan je arm mee en laten je zien wat ze willen doen.. Soms is dat op dat moment alleen niet handig omdat je vlak daarvoor iets anders voor ze hebt gepakt of iets anders had bedacht om te gaan doen en dat ook al had voorbereid.. Als je de kinderen dan duidelijk wilt maken dat dit niet kan is dat heel lastig omdat je hun taal niet spreekt. Je gaat daardoor heel snel mee in wat het kind van je vraagt maar naar mijn idee is dat niet altijd goed.. Zo leert het kind niet dat je niet altijd alles kunt krijgen wat jij op dat moment wilt.. Dat is een van de redenen dat ik nog altijd erg zoekende ben op het project naar wat ik voor de kinderen kan betekenen. Daarnaast is het lopen van en naar het project ook erg zwaar in de warmte, vooral in de middag. Als ik dan aankom op het project ben ik erg moe door de warmte.. Want warm is het.. En daardoor is het moeilijk om energie te vinden voor het doen van activiteiten in de middag.. Maar misschien wen ik daar nog wel aan en gaat dat vanzelf weer beter..

Maar mensen, niet getreurd want er zijn ook zeker leuke momenten op het project. Een mooie glimlach van kinderen omdat je begrijpt wat de kinderen je willen vertellen, of een glimlach omdat een kind echt geniet van een spelletje dat je met ze speelt. Ja, daar kan ik echt van genieten en daar krijg je ook wel weer energie van.. Wat ik ook erg mooi vind is dat er een aantal vrijwilligers zijn die zeggen dat de kinderen best beperkt zijn en dat ze het idee hebben dat ze daardoor niet zo veel met de kinderen kunnen doen.. Ik ervaar precies het tegenovergestelde.. Ik ben verbaasd over alles wat de kinderen wel kunnen.. Ze volgen alles wat om ze heen gebeurd zo ontzettend goed en sommige kinderen kunnen je ook precies duidelijk maken wat ze willen zonder dat ze dezelfde taal spreken.. Heel erg knap.. En nog een dingetje, er zijn veel verschillende niveau's binnen de groep met kinderen.. Sommige kinderen krijgen in de ochtend Vietnamese les en sommige van deze kinderen spreken zelfs een klein woordje engels.. Wauw, dat is toch super knap! De verpleegkundigen die op het dagcentrum werken spreken geen engels maar sommige kinderen van het dagcentrum spreken het wel een klein beetje.. Toppertjes!

Nou, dat was even kort over het project.. Op dinsdag avond zijn we een avondje bij ons appartement gebleven. Ik heb even wat op internet gezocht over bussen die van Ho Chi Minh naar Hanoi rijden, hoeveel me dat ongeveer gaat kosten en welke plekken mooi zijn om te zien in Vietnam.. Ik geloof dat ik wel ongeveer globaal weet wat ik wil gaan zien over 4 weekjes =) Ik ga gewoon met een hop of hop on bus.. Zo kun je zelf bepalen waar je instapt en waar je daarna ook weer uitstapt en je leert snel nieuwe mensen kennen omdat veel backpackers op deze manier reizen.. Maar goed, na dit uitgezocht te hebben heb ik een avondje genoten op het balkon van ons appartement.. Ooh, dat was echt even genieten.. Wat was het lekker rustig op ons balkon terwijl het toch echt midden in een stad zitten.. In de avond is de temperatuur zo heerlijk! Het voelt echt net als een heerlijke zomeravond in Nederland maar dat is hier dus iedere avond.. We hebben even gekeken naar de lichtjes die we allemaal zagen en ons verwonderd over dat achter ieder lichtje dat we zagen iemand woont.. Wat een boel mensen in zo'n grote stad.. 10 miljoen mensen in 1 stad, dat is toch niet voor te stellen? Dat is meer dan de helft van het aantal inwoners van Nederland.. Pfff, oneindig lijkt dat wel..

Op woensdag avond gingen we naar the escape hunting game. Iemand van de vrijwilligers had op tripadviser gelezen dat dit een super leuk spel moest zijn om te doen.. Dus besloten we dit met z'n allen te doen.. Jeeuuj, wat was het een leuk spel! Echt super leuk om te doen.. Het is een soort cluedo maar dan niet als bordspel maar in het echt.. Je moet proberen een misdrijf op te lossen.. Je word opgesloten in een kamer en moet proberen zo snel mogelijk uit de kamer te komen door het misdrijf op te lossen. Onderweg moet je dan allemaal raadsels oplossen waarmee je cijfers krijgt en met deze cijfers kun je slotjes openmaken.. We begonnen vol goede moed als echte detectives te speuren naar sporen. Eerst dachten we dat het spel zich in 1 kamer af zou spelen maar later in het spel kwamen we erachter dat er meerdere kamers waren.. Het was dus erg verrassend maar soms ook ontzettend moeilijk om de raadsels op te lossen.. En nu komt het meest verassende van het spel.. We kwamen uit de kamer nadat we het misdrijf hadden opgelost en wat bleek? We hadden de misdaad als een na snelste team opgelost.. En dan denk je vast ooh dat waren vast niet zo veel mensen maar... Het waren duizenden mensen die dit spel voor ons gespeeld hadden.. En wij waren de 1 na snelste.. Wauw, toch wel een klein beetje trots op onszelf.. ;) hihi..

Nu komt het spannendste van het verhaal.. Want nadat we de misdaad hadden opgelost en weer buiten op straat stonden speelde zich het echte misdrijf af ;) hahah.. Dit klinkt nu heel grappig maar het is in het echt niet heel erg grappig.. Ik werd op straat namelijk beroofd.. Deze avond had ik voor het eerst een klein tasje meegenomen omdat ik verwachtte dat we niet op straat zouden lopen die avond (ze hadden ons gewaarschuwd geen klein tasje mee te nemen omdat die vaak beroofd worden).. We zouden namelijk alleen het spel spelen en daarna weer terug gaan naar het appartement.. Maar op het moment dat we op de taxi stonden te wachten die ons terug naar huis zou brengen kwam er een brommer op de stoep rijden. Ik keek de jongen recht in zijn ogen aan omdat ik snel voor ze opzij moest springen want ze reden recht op me af.. Op dat moment pakte de jongen die achterop de brommer zat mijn tasje vast en ze reden hard weg.. De ketting van mijn tasje knapte. Daar ben ik achteraf heel erg blij mee want later hoorde ik ook verhalen van mensen waarbij het touw niet was geknapt en dat ze achter de scooter aangesleept werden.. Dus dat was echt wel een geluk bij een ongeluk want anders was het vast een stuk slechter afgelopen. Het enige vervelende is dat ik die avond voor het eerst mijn mobiele telefoon bij me had.. Daarvoor nam ik mijn telefoon in de avond nooit mee maar omdat het adres waar we naartoe moesten in mijn telefoon stond had ik hem deze avond wel mee genomen.. Ik ben mijn mobiele telefoon dus kwijt.. Pff, dat was echt wel even schrikken.. Ik schreeuwd na de beroving in het Nederlands dat ze mijn tasje hadden maar niemand kon me verstaan want ze spraken natuurlijk geen nederlands.. En ik had zelf niet eens door dat ik in het Nederlands schreeuwde. Dan blijkt toch wel dat je eerste reactie als je schrikt altijdt in je eigen taal is ;) Dat was wel even beven na de beroving, maar wat had ik lieve schatten bij me die meteen overgingen in de regelmodus.. Ze probeerden nog achter de brommer aan te rennen maar dat had natuurlijk geen zin want ze waren veel te snel.. Daarna keken ze op welke plek het precies was gebeurd, op welk tijdstip, ze vroegen zelfs een getuige om een mobiel nummer zodat die eventueel zou kunnen getuigen mocht de politie daarom vragen. Daarna zochten ze op waar het politiebureau was... Haha, ja dat was ook nog een heel avontuur, het juiste politiebureau zien te vinden. We kwamen aan bij het eerste politiebureau, dat was niet de goede want ieder politiebureau gaat blijkbaar over een bepaald district in de stad. Dus op naar het tweede, ook dit bleek niet de goede, toen op naar de derde.. Ook dit politiebureau was niet de goede.. Pff, toen waren we wel even een beetje boos.. We zeiden dat we niet weg zouden gaan omdat het al het 3e politiebureau was.. Geen van de politieagenten sprak overigens engels dus het was best een gedoe om duidelijk te maken wat we precies wilden. Maar we kregen gelukkig Brian de coordinator van ons project aan de telefoon en Brian fungeerde via de telefoon als tolk.. Uiteindelijk kregen we voor elkaar dat de politie van het 3e politieburea voor onze taxi uit reed om ons naar het 4e (maar wel het juiste) politiebureau te brengen.. Toen we daar aankwamen vertelde de politieagent ons dat we daar geen aangifte konden doen omdat er een tolk nodig was voor de aangifte. Toen dus uiteindelijk maar afgesproken dat ik de volgende dag terug zou komen met iemand van The Green Lion (de organisatie waarmee ik hier in Vietnam verblijf)..

Nou pff, dat is een heel verhaal he? Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik na de beroving toch wel een klein beetje schrikkerig was.. De eerste avond toen ik terug kwam bij het appartement was ik daar een klein beetje schrikkerig omdat mijn adres van het appartement in mijn tasje zat en ook mijn lockersleutel. In mijn locker bewaar ik hier al mijn waardevolle spullen.. Dat vond ik in eeste instantie een beetje een naar.. Maar ik heb het voor mezelf maar gerelativeerd. Tasjesdieven komen niet om in te breken, die zijn gewoon uit op geld en telefoons die ze door kunnen verkopen, dat is een heel ander soort misdrijf dan inbreken..
Maar goed, vlak na de beroving schrok ik wel echt als er een brommer vlak langs me heen reed (en dat gebeurd hier nogal vaak in Ho Chi Minh). Maar ik schrok ook als iemand opeens uit het niets begon te rennen, zelfs kinderen.. Dat is echt niks voor mij want ik ben echt geen bang aangelegd type en voel me over het algemeen snel veilig.. Gelukkig is dat gevoel beperkt gebleven tot de eeste paar dagen, nu voel ik me weer helemaaal goed =)

De volgende dag gingen we naar het politiebureau.. Daar hebben we nog wel een klein beetje gelachen.. De politieagent vroeg hoe oud ik was, of ik getrouwd was, en hij zei dat hij mij en Doniek cute vond ;) haha.. Ook vroeg hij nog of ik al wist wanneer ik weer terug zou komen in Vietnam, grappig dat een politieagent dat allemaal vraagt ;) Maar het blijkt in Vietnam heel normaal te zijn om te vragen hoe oud je bent omdat ze dan weten op wat voor een manier ze je aan moeten spreken. Als je jonger bent gebruiken ze een andere manier om je aan te spreken dan als je ouder bent. Daarnaast is het gebruikelijk om te vragen of je getrouwd bent op het moment dat je een ring om je vinger hebt.. In vietnam heb je alleen een ring om je vinger als je getrouwd bent.. Deze vragen waren dus niet zo merkwaardig maar heel gewoon.. De opmerking dat we cute waren was daarintegen wel een beetje gek maar ook wel grappig ;)

De rest van de donderdag heb ik vrij gehad van het project en heb ik nog wat dingen geregeld zoals al mijn wachtwoorden veranderd..

In de avond zijn we uit eten geweest bij een restaurant in het centrum van Ho Chi Minh.. Wauw, wat was dat lekker en wat was het een super mooi restaurant!! De aankleding was zo mooi, zelfs de wc's waren mooi om te zien en in dezelfde stijl als de rest van het restaurant.. Ja, erg genoten van deze avond... Helaas was dit wel de avond waarop we afscheid moesten nemen van 3 mensen die ook vrijwilligerswerk hadden gedaan. Cyen, Kyrsten en Jane gingen alweer naar huis. Heel erg jammer want wat hebben we een gezellige tijd samen gehad... Het is toch wel een beetje anders nu zij er niet meer zijn.. Een kleiner clubje ;)

Op vrijdag hadden we ook vrij van het project want dit weekend zijn we naar Mui Ne geweest.. Wauw, wat was dat een heerlijk weekend! Het ultieme vakantiegevoel! =) We vertrokken op vrijdag ochtend met slaapbussen.. Wat was dat een aangename verrassing. In deze bussen kun je liggen en krijg je een lekker dekentje.. Het was een busreis van 6 uur maar ik geloof dat ik wel 3 uur heerlijk heb geslapen.. Ja, dat was relaxed beginnen aan een top weekend! We kwamen om 2 uur in de middag aan en hadden echt een top hostel.. Wat een luxe, we hadden een eigen zwembad en een super bar waar je heerlijk kon ontbijten en lunchen voor weinig geld (30 000) dong, dat is ongeveer 1 euro 20..

In de middag zijn we begonnen met relaxen aan het zwembad, daarna hebben we gezellig een strandwandeling gemaakt. We hadden in de tussentijd al een jongen en een meisje leren kennen die ongeveer tegelijk met ons waren aangekomen. We kwamen ze weer tegen tijdens de strandwandeling en we besloten gezellig samen te eten. Heerlijk, eten aan het strand.. Wat een genieten van een heerlijk briesje en de heldere sterren (Want ja, de sterren in Mui Ne zijn zoveel mooier dan in Ho Chi Minh, in Ho Chi Minh zie je ze bijna niet omdat er zoveel licht is en het nooit echt helemaal donker word in de stad). Het was overigens ook heerlijk om weer frisse lucht in te ademen na al die smok en uitlaatgassen in Ho Chi Minh. Als je in de ochtend opstaat zie je af en toe echt een wazig laagje boven de stad hangen (smok dus).. Echt gezond kan dat allemaal niet zijn.. Maar goed, dit weekend was er dus heerlijke frisse lucht =) Na het eten zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we ons omgekleed om in de avond te gaan stappen.. Jeeuujj, echt genoten van het stappen.. Het was overigens niet echt stappen maar meer lekker relaxen op het strand zitten met een kampvuur en gezellige mensen om ons heen.. Toen we terugliepen naar ons appartement viel de stroom uit, wauw.. Dat was mooi.. Alle sterren aan de hemel.. Zo helder.. Ik ben even lekker op het strand gaan liggen want we liepen terug via het strand.. En ik heb er echt van genoten.. Het zag er blijkbaar een beetje vreemd uit want de jongen die met ons mee was vroeg of het allemaal wel goed met met ging ;) hahah.. Nou het ging top, kon eigenlijk niet beter :p Ik vroeg de anderen of ze naast me kwamen liggen maar ze wilden niet.. Toen ik opstond begreep ik opeens waarom ze dat niet wilden, ik zat helemaal onder het zand en het was er met geen mogelijkheid af te kloppen ;) haha.. Maar ik heb wel echt even genoten, mijn eigen genietmomentje.. Er waren trouwens niet alleen mooie sterren maar ook heel veel lichtjes van boten te zien. Mui Ne is namelijk een echt vissersdorpje dus er zijn heel veel vissersboten.. Mooi, zoveel lichtjes op open zee!

Heerlijk geslapen in het hostel, wat is het genieten om weer een keer op een iets zachter matras te kunnen slapen.. Mmm, ik was heerlijk in dromenland. We hadden trouwens een kamer voor 6 personen dus we moesten de kamer wel delen, maar dat was helemaal prima, alleen maar gezellig! Naast ons drieen was er nog 1 jongen en 2 andere meisjes.. Ik denk dat het backpacken over 4 weekjes me wel gaat bevallen.. Je leert zo snel nieuwe mensen kennen en het is zo relaxed dat je precies kunt doen waar je zelf zin in hebt..

Lieve allemaal, ik besluit nu maar even om het voor vandaag hierbij te houden, genoeg verteld ;) haha.. Ik zit hier al vanaf half 7 en begon om half 8te typen.. Inmiddels is het alweer 9 uur (ik heb mijn verhaal nagelezen en nu is het alweer bijna half 10).. Ja, er gaat heel wat tijd inzitten ;) maar het blijft leuk om te doen om al mijn belevenissen te beschrijven..

Jullie houden nog een stukje van het super geweldige weekend van me te goed.. Nog 1 dingetje wil ik met jullie delen.. Het is zo geweldig dat je met mensen die je eigenlijk niet tot nauwelijks kent zo'n top tijd kunt hebben.. Alleen daarom al raad ik iedereen aan ooit een keer alleen op reis te gaan.. Je ontmoet zo snel en zo veel nieuwe mensen, heel erg leuk!

Daag lieve allemaal, ik ga nog even gezellig doen met de andere vrijwilligers en dan lekker slapen!

Veel liefs en een dikke knuffel van mij!