Hulp gevraagd voor het bedenken van een titel ;)

Hallo lieve allemaal,

Hier na 2 weken weer een blog van mij.. Ja, nu heb ik toch echt wel heel veel te vertellen.. Vorige week heb ik tot 2 keer toe geprobeerd een blog te schrijven maar het wilde niet lukken.. De eerste keer viel mijn tablet op de grond (scherm gebroken) en was alles wat ik in anderhalf uur had getypt weg.. Een dag later probeerde ik het vol goede moed nog een keer.. Weer anderhalf uur getypt, ik was bijna klaar, en toen was alles weer weg... Daarna dacht ik, ik doe het niet meer :p.. Maar goed, we zijn nu een week verder en ik begin gewoon vol goede moed opnieuw ;) Ik typ nu eerst maar in mijn mail zodat ik tussendoor iedere keer de tekst op kan slaan als een concept, misschien wel en slim plan ;)

Ik zit hier nu in het kantoor van The Green Lion en wat is het leeg hier.. Ik ben bijna de engiste die dit weekend hier is.. Gisteren zijn Sarah en Maddy vertrokken met een bus om richting het noorden te reizen en een andere vrijwilligerster uit Canada is vanacht vertrokken naar huis. Ik ben hier nu alleen nog met Pablo en met Melissa. Maar ook Pablo vertrekt vandaag richting Cambodja om daar vrijwilligerswerk te doen.. Er zijn 5 vrijwilligers dit weekend richting Mui Ne maar zij komen gelukkig maandag weer gezellig terug.. =) Ik ben al in Mui Ne geweest dus vandaar dat ik niet met ze mee ben gegaan. Er zijn ook nog 2 vrijwilligers richting Phu Quoc (een mooi eiland in het zuiden van Vietnam). Ik ben niet met ze mee omdat ik heb gepland om mijn laatste week met kerst naar Phu Quoc te gaan (Jeuuuj, dit jaar geen witte kerst voor mij maar een kerst op een tropisch eiland met palmbomen en mooie witte stranden =) En 1 vrijwilliger zou vandaag eigenlijk vertrekken maar hij ligt in het ziekenhuis. Als het goed is komt hij vandaag weer terug naar hier en vertrekt dan morgen met het vliegtig naar het noorden van Vietnam.. Wij (Pablo en ik) zijn gisteren bij hem op visite geweest.. Het bleek dat hij een virus had, waarschijnlijk opgelopen door het eten hier.. Hij was donderdag de hele avond aan het trillenen kon zijn eten niet binnen houden.. Dus hij was erg verzwakt en iemand van The Green Lion heeft hem naar een prive hospital gebracht.. Ik moet jullie heel eerlijk zeggen dat ik wel een beetje bezorgd om hem was omdat ik als ik naar mijn project ga bijna dagelijks een wandeling met de kinderen door het lokale ziekenhuis maak en de omstandigheden in dat ziekenhuis zijn op zijn zachts gezegd niet erg goed (geen privacy omdat je met gemiddeld 15 personen op 1 kamer ligt er geen gordijnen zijn en iedereen gewoon naar binnen kan kijken op de kamers.. Ook is de hygiene in het lokale ziekenhuis op z'n zachts gezegd niet al te best.. Gelukkig blijkt dat in het prive hospital totaal niet het geval. Het ziet er erg goed uit.. Het lijkt eigenlijk erg veel op een normaal Nederlands ziekenhuis met goede hygiene en privacy.. Dus ik ben erg blij dat ik gisteren even bij hem op visitie ben geweest zodat ik met eigen ogen kon zien dat de zorg daar goed is.. Ik ben weer helemaal gerust gesteld.. Aaron was alweer gezellig aan het praten en hij komt er wel weer bovenop.. Hij was alleen nog een beetje wit..

Ja, dat was een lang verhaal maar om het kot samen te vatten zijn Melissa en ik dit weekend dus met zn tweetjes hier. Melissa werkt ook in het weekend op het project dus ik ga vandaag lekker in mn eentje richting district 1 (centrum van Ho Chi Minh) om daar wat te shoppen en mijn reis richting Cambodja te boeken.. Ja, mensen ik ga naar Cambodja en heb er super veel zin in! Ik heb wat gelezen in de Lonely Planet en daarin stond een website vermeld waar je trips richting Cambodja kunt boeken.. Dus, dat ga ik doen =) Je kunt de trip boeken via de website maar ik vind het toch fijner om dat lekker via het boekingskantoor te doen zodat ik nog wat vragen kan stellen.. Toch altijd fijner om persoonlijk te boeken (lekker ouderwets he ;) haha.. Het is nog niet zo heel avontuurlijk wat ik ga doen want ik boek gewoon een georganiseerde trip. De bus (15 uur durende reis), het hotel en het vervoer zijn allemaal geregeld. Ook de tour richting de tempels van ankor en de tour naar Phnom Penh, het eten en het visum voor Cambodja zijn inbegrepen.. 4 dagen lang alles geregeld en dat maar voor 160 euro.. Ik heb nog zitten twijfelen of ik alleen een bus zou boeken, zelf een hostel regelen en dan een tour vanuit het hostel richting de tempels maar ik heb overlegd met het reisbureau hier op de campus en zij zeggen ook dat je het eigenlijk niet goedkoper kunt krijgen dan deze trip dus ik heb toch maar besloten deze trip te boeken.. Nee, niet erg avontuurlijk en op eigen houtje gaan leek me eigenlijk ook wel erg leuk maar wat ik nu ga doen is erg goedkoop en fijn dat ik dan zelf niks meer hoef te regelen.. (vooral het vervoer omdat je vaak hoort dat backpackers door taxichauffeurs worden opgelicht als ze een taxi nemen van het busstation richting hun hostel en ze veel hogere prijzen moeten betalen dan normaal)

Maar goed, ik zou jullie vertellen over mijn belevenissen in Mui Ne.. Want daarmee was ik geeindigd in mijn vorige blog ;) Dat lijkt al weer lang geleden hoewel het nog maar 2 weken geleden is.. Ik denk dat het komt doordat de meeste mensen met wie ik naar Mui Ne ben gegaan alweer vertrokken zijn en niet meer op de campus verblijven..

Op zaterdag werd ik wakker na een heerijke nachtrust.. Wat heb ik genoten van de heerlijk zachte matrassen in het hostel.. (ja, alles is beter dan de matrassen waar we hier op slapen ;) erg hard..) We zijn de dag begonnen met een lekker ontbijtje en daarna heerlijk relaxen aan het zwembad.. Het was erg warm en goed weer en wat is het dan genieten als je met zulk warm weer heerlijk kunt afkoelen in een fijn zwembad.. Dat is wel even een verschil met Ho Chi Minh waar we iedere dag in de warmte + 30 graden naar ons project moeten wandelen ;) Nadat we in de ochtend aan het zwembad hadden gelegen zijn we met een tour richting de zandduinen gegaan.. De tour kostte in totaal 5 dollar en we waren de hele dag onderweg.. Zo goedkoop en het was echt een top tour! We begonnen de dag bij de rode zandduinen.. Toen we daar aankwamen moesten we eerst door een paadje lopen.. Aan het einde van het paadje was een klein beekje. Bij het begin van dit beekje stonden een aantal lokale mensen, ze vroegen ons geld om door het beekje te lopen.. Er was ons verteld dat alles in de tour was inbegrepen en dat we verder niks meer hoeften te betalen.. We hebben deze mensen dus ook niet betaald en zijn gewoon doorgelopen.. Dat was wel even lastig dat de mensen je geld vragen terwijl je dat helemaal niet hoefte te betalen.. Nadat we op onze blote voeten door het watertje hadden gelopen kwamen we aan bij de rode zandduinen.. Dat was mooi. Het was een hoge zandduin om te beklimmen in de warmte.. Gelukkig viel de warmte van het zand reuze mee en werden we beloond met een super mooi uitzicht bovenop de zandduin.. Nadat we bovenop de zandduin wat hadden uitgerust zijn we terug gelopen naar de jeap om verder te gaan naar de volgende zandduinen..

De volgende zandduinen waar we aankwamen waren wit en wauw, wat was dat mooi! Het leek echt alsof je in de woestijn was.. Overal waar je keek zag je mooi wit zand en blauwe lucht.. Ja, heel erg mooi om te zien.. Ik had verwacht dat het zand erg heet zou zijn maar ook dat was niet het geval.. Stel je voor, je loopt over de zandduinen en voelt het zachte zand tussen je tenen en er waait een heerlijk windje, de zon schijnt en je hebt een super mooi uitzicht.. Nou, dat was ongeveer wat ik ervaarde ;) haha.. Ja, dat was echt even genieten! Ook het rennen van de duinen af was ontzettend leuk! We klommen op de hoogste zandduin en renden daarna hard naar beneden.. Heerlijk, net alsof je even weer kind was ;) haha.. Toen we van de zandduinen terug liepen naar de jeap bleek dat we allemaal toch wel flink verbrand waren.. Ja, dat gaat wel erg hard als je de hele dag in de brandende zon staat en het witte zand reflecteert het zonlicht volgens mij ook wel.. Ik had me de hele dag wel goed ingesmeerd maar je kon in de jeap precies zien waar ik wel en waar ik niet had gesmeerd.. Op mijn voet en op mijn armen liep precies een hele rode lijn, je kon zien waar mijn vingers wel en niet hadden gesmeerd.. Ja, niet erg mooi, je kunt het nu (2 weken later) nog steeds een beetje zien op mijn voet ;)

Nadat deze stop zijn we doorgereden naar de volgende stop. Bij deze zandduinen kon je van de zandduinen glijden met een soort plastic matje.. Voordat we de tour boekte zijn we door andere mensen in het hostel gewaarschuwd voor de kinderen bij de laatste stop van de zandduinen. Ze vertelden ons dat de kinderen achter de jeap aan zouden rennen en zouden vragen of we van de zandduinen wilden glijden.. En dat sommige kinderen daarbij zouden proberen om waardevolle spullen te stelen.. Ze voelen daarbij in je zakken of bieden aan je tas voor je te dragen en proberen dan waardevolle spullen uit de tas te halen.. Toen we bij deze stop aankwamen renden er inderdaad kinderen achter onze jeap aan om te vragen of we van de zandduinen wilden glijden.. Ik voelde me hierbij niet erg op mijn gemak omdat het erg veel kinderen waren en ze bleven vragen of we van de zandduinen wilden glijden. Ik vroeg Doniek (ze was ook mee met de tour) of ze met me mee wilde lopen richting de zandduinen waar het rustiger was omdat ik graag snel weg wilde daar.. (als ik hieraan terug denk krijg ik er wel een naar gevoel bij dat je de kinderen niet kunt vertrouwen.. Heel erg want eigenlijk zijn het niet de kinderen die je niet kunt vertrouwen want kinderen bedenken het niet zelf om mensen te beroven dus moeten er andere mensen zijn die de kinderen vertellen dat ze dat moeten doen en dat vind ik toch wel een heel naar idee..) Later hoorde ik ook dat 1 kind bij 1 jongen in onze groep in zijn broekzak had gevoeld of er iets waardevols in zat. Gelukkig zat alles nog in zijn broekzak.

Maar goed, we liepen dus snel verder naar de zandduinen en ik besloot om niet naar beneden te glijden want ik zag iemand die naar beneden gleed op een plastic bord en het ziet er eigenlijk een beetje hetzelfde uit als sleetje rijden dus het leek me niet erg spectaculair ;) We hebben dus met de rest van de groep de hoogtste zandduin die we zagen beklommen en vanaf daar de zonsondergang bekeken.. Wauw, dat was genieten.. Heerlijk! Het was de hele dag zo warm geweest en nu zaten we met ons groepje samen op de hoogtste zandduin te kijken naar een hele mooie zonsondergang. Dat was top want de temperatuur werd iets lager waardoor de temperatuur heel erg aangenaam was.. Nog steeds lekker warm maar niet meer heel erg heet en er was nog steeds een windje wat door je haren waaide.. Ja, ik vond het echt jammer dat we weer terug moesten naar de jeap omdat het tijd was om te vertrekken. Ik geloof dat ik daar wel uren had kunnen zitten..

Toen we terug kwamen van de zandduinen zijn we lekker uit eten geweest bij een restaurant met live muziek.. Na het eten was ik toch wel erg moe en besloot ik om die avond niet mee uit te gaan maar lekker bij het hostel te blijven.. Ik heb daar genoten van het lezen van een tijdschrift en ben heerlijk op tijd gaan slapen (ja, zomaar in slaap gevallen met mn kleren nog aan en zonder tanden te poetsen ;) haha.. Dat zegt genoeg, ik was echt moe) Ik werd de volgende dag mooi op tijd wakker (met mijn kleren dus nog aan) en besloot nadat ik had gedouched om lekker aan het zwembad te gaan liggen en te wachten tot de anderen wakker zouden worden.. Toen hebben we gezellig samen ontbeten (het ontbijt was trouwens erg goed en goedkoop, 30 000 dong wat neer komt op 1,20 euro, geen geld dus =)) Na het onbijt hebben we nog lekker aan het zwembad gelegen en we besloten daarna nog even te genieten van de zee en hebben daar nog een wandeling gemaakt. Om half 2 zou onze bus alweer vertrekken richting Ho Chi Minh dus voor die tijd hebben we nog geluncht met een super mooi uitzicht over zee.. Dat was nog even genieten van heerlijke FRISSE lucht en een echte zeegeur (je kent het wel als je net aankomt op het strand en je echt de zee ruikt) en een heerlijk briesje.. Ook het eten was goed, vooral de tomatensoep.. Hmm, echte verse tomatensoep.. Frisse is trouwens met hoofdletters geschreven omdat de lucht in Ho Chi Minh nou niet bepaald fris is ;) soms zie je in de ochtend echt een wazig laagje over de stad hangen, nou dat is nou smok ;) heb ik dat ook maar eens meegemaakt en weet ik wat dat is ;) Ja, het was best jammer om weer terug te gaan naar Ho Chi Minh want wat was het mooi en Mui Ne en wat heb ik genoten..

Op maandag was het weer tijd voor het project en ja mensen, ik heb goed nieuws! Ik ben het nu ik wat langer op het project ben zeker wel leuker gaan vinden. In het begin vond ik het moeilijk om mijn verwachtingen bij te stellen omdat ik had verwacht dat mijn hulp meer nodig zou zijn op het project.. Maar mijn hulp bleek niet heel hard nodig te zijn op de manier zoals ik verwacht had omdat er erg veel vrijwilligers zijn en de kinderen het eigenlijk erg goed hebben op het project. Dat is natuurlijk erg goed, want als de kinderen het goed hebben ben ik ook blij.. Alleen vond ik het moeilijk omdat ik graag iets voor de kinderen wilde betekenen en ik het idee had dat er andere kinderen in Vietnam zijn die mijn hulp misschien meer nodig hebben dan hier.. Maar goed, ik heb mijn verwachtingen bijgesteld en merk wel dat het een stuk leuker is om naar het project te gaan.. Ik leer de kinderen steeds beter kennen en begrijp beter wat ze bedoelen. Het blijft moeilijk dat ik niet met de kinderen in vietnamees kan communiceren. Communicatie is en bijft toch wel een van de belangrijkste dingen als je met mensen werkt.. In Nederland benoem ik altijd alles wat ik doe en leg ik uit waarom ik iets doe, ik vind het moeilijjk dat ik dat hier niet kan.. Gelukkig vertaald de coordinator van het project meer dingen sinds ik hem daar feedback over heb gegeven. Hij vertaald voor mij wat de kinderen zeggen en wat het personeel zegt.. En hij vertaald wat ik tegen hen zeg.. Dat maakt alles al wel wat makkelijker. Helaas blijft er tussen mij en het personeel soms nog altijd miscommunicatie omdat je niet rechtstreeks met elkaar kunt communiceren en Brian er niet altijd is om dingen te vertalen. Ook is de cultuur natuurlijk toch anders en is het op the Daycare hier veel moeilijker om structuur in te bouwen voor de kinderen met autisme.. In de Vietnamese cultuur is het een stuk moeilijker om dingen iedere dag op eenzelfde manier te doen.. Ze hechten daar niet zo veel waarde aan. Ik heb geprobeerd om het personeel in de basis uit te leggen wat autisme inhoud en waarom structuur zo belangrijk is voor deze kinderen.. Maar dat blijft moeilijk omdat ik het in het engels uit moet leggen en ik het niet rechtstreeks uit kan leggen..

Wat het leukste was de afgelopen weken op het project was dat het personeel me om advies vroeg over hoe ze het beste met een autistisch meisje konden eten. Ze hadden gehoord dat ik social work had gestudeerd en wilden graag mijn kennis gebruiken. Dat gaf een goed gevoel omdat het personeel dus open staat voor informatie.. Ik heb gepboeerd het personeel uit te leggen wat mij het beste leek.. Ik wilde eerst observeren hoe ze het nu doen en dan een nieuw plan opstellen.. Ik geloof dat ik het plan 3 keer heb uitgelegd maar het blijft moeilijk want ze doen het toch niet iedere dag op dezelfde manier.. Maar er is al 1 ding veranderd en dat is dat het meisje iedere dag in dezelfde stoel haar melk krijgt en daarvoor kreeg ze iedere dag haar melk op de grond. (Haar melk in de stoel drinken is beter i.v.m. verslikkingsgevaar) Ze wilden ook haar eten veranderen naar vast voedsel.. Maar ik heb ze uitgelegd dat het belangrijk is om stapje voor stapje te veranderen en niet te snel te willen... En ook dat hebben ze begrepen want ze zijn begonnen met het veranderen van de plek waar ze eten krijgt en gaan als ze hieraan gewend is proberen over te gaan op vast voedsel...

Wat ook erg leuk is op het project is dat ik met sommige kinderen iedere dag iets ga doen wat ze erg leuk vinden en ze echt naar me toe komen om te vragen of ik met ze mee ga om dat te doen. Er is bijvoorbeeld een jongen diehet erg leuk vind om uno te spelen en ik speel dit dan ook iedere dag wel een keer met hem.. Er is ook een jongen die het erg leuk vind om te wandelen.. Het is belangrijk voor hem om dit te oefenen en ik help hem hierbij.. We gaan iedere dag een wandeling maken richting het ziekenhuis. Onderweg gaan we tussendoor dan op een bankje zitten om even uit te rusten en daarna weer verder te gaan. Het is zo mooi om te zien dat hij daar zo blij van word.. Iedere dag een grote glimlach als we weer gaan wandelen.. Vaak gaan we met meerdere kinderen want er is in het ziekenhuis ook een ruimte waar de kinderen kunnen spelen en waar ze gebruik van mogen maken.. De meeste kinderen vinden dit erg leuk..

Deze week zijn er erg veel nieuwe spullen voor de kinderen binnen gekomen (heel heel erg veel). Het project heeft een geldbedrag gedoneerd gekregen en dat hele geldbedrag moet in 1 keer gespendeerd worden ;) Naar mijn idee is het wel erg veel speelgoed in 1 keer.. Zoveel dat het erg moeilijk is om nog iets te kiezen. Maar beter te veel dan te weinig ;) Ik ben benieuwd hoe het volgende week gaat als alles af is en hoe de kinderen hierop zullen reageren..

Ik heb de kindjes van het project toch echt al wel in mijn hart gesloten, kan echt van ze genieten en het is fijn om de communicatie van de kinderen beter te begrijpen.. Er zijn zelfs kinderen die een klein woordje engels spreken, wat een knapperds he?! Het personeel kan geen engels maar sommige kinderen spreken wel een klein woordje engels, ik ben trots op ze! Ze vragen iedere dag How are you als ik binnen kom, erg lief! En er is ook een jongetje dat graag nieuwe engelse woorden wil leren. Hij wijst dan plaatjes aan en ik benoem wat het engelse woord is.. Hij speekt me dan na.. Ik probeer ook een paar Vietnamese woordjes van hem te leren. Hij moet dan erg hard om me lachen omdat ik het waarschijnlijk het grootste gedeelte van de tijd verkeerd uitspreek ;) haha..

Vorige week was ook nog de verjaardag van 1 van de vrijwilligers, Sarah.. Dat was erg leuk! We hebben het gevierd met de kinderen door alle kinderen een tekening voor haar te laten maken en dit te bundelen in een boekje.. Er was ook een vrijwilliger die een taart had laten maken voor Sarah, we hebben kaarsjes voor op de taart gekocht en deze aangestoken.. Ook hebben we samen met de kinderen een liedje gezongen.. Sarah had tranen in haar ogen, ze genoot er erg van.. Zo fijn om iemand zo blij te kunnen maken met zoiets kleins..

De dag voor haar verjaardag zijn we met iedereen naar het sharaton hotel geweest, de bar waar je gratis cocktails krijgt op donderdag avond en daarna naar de hoogste toren van Ho Chi Minh om te genieten van het mooie uitzicht.. Hier hebben we om 12 uur getoost op de verjaardag van Sarah.. Het was erg grappig want ik probeerde sterretjes te regelen om 12 uur voor haar verjaardag maar dit wilde niet echt lukken. het personeel begreep niet echt wat ik bedoelde.. Ik heb wel 3 keer proberen uit te leggen wat ik bedoelde maar het lukte niet todat we om 12 happy birthday begonnen te zingen ;) haha. Toen kwamen ze daarna een kaarsje brengen.. Grappig dat ze toch nog hun best deden om ons tevreden te stellen ;) We hadden trouwens erg veel geluk want normaal gesproken betaal je 200 000 dong om omhoog te gaan in de hoogste flat van Ho Chi Minh, maar we hoeften niks te betalen dus dat was fijn =)

Ohja, nog een grappig dingetje. Had mij kunnen overkomen maar nu was het een keer iemand anders ;) haha.. Vlak voordat we omhoog gingen bij de toren kon je via twee kanten naar de ingang lopen (tenminsten dat dachten we ;)) Roos ging langs de ene kant van het touw en ik samen met de rest langs de andere kant van het touw.. Wat bleek, aan de ene kant van het touw leken mooie glanzende tegels te liggen maar het was water hahaha.. Dus Roos stapte met haar voet midden in het water ;) Dat was wel even lachen! ;)

Vorig weekend heb ik een rustig weekendje gehad.. Ik heb lekker gerelaxed en niet al te veel gedaan. Op zaterdag heb ik Sarah en Doniek uitgezwaaid, dat was toch wel even jammer want daar ben ik de weken daarvoor toch wel het meest mee opgetrokken.. Sarah ging terug naar huis in Schotland en Doniek ging vor 2 weken rondreizen door Vietnam (ze zit nu trouwens in Hanoi, fijn dat ik nog wel contact met haar heb)

Verder probeerde mijn blog te schrijven maar dat wilde dus niet lukken. Gelukkig maakte de avond alles weer goed want ik heb genoten van een hele mooie zonsondergan we gingen daarna een erg gezellig spel spelen.. Ik heb ontzettend gelachen want volgens mij heb ik heel veel rare gekke dingen gezegd haha (soms zeg ik gekke dingen in het engels omdat mijn engelse vocabulair niet altijd uitgebreid genoeg is, hoewel ik hem de afgelopen weken al aardig heb uitgebreid geloof ik ;)) (Is er trouwens iemand die een woord weet in het engels wat precies hetzelfde betekend als gezellig? Ik mis dat woord namelijk ontzettend in het engels.. Het is niet cozy want dat dekt niet de lading van het woord in het Nederland maar ik ben erachter dat ik het woord gezellig in het Nederlands erg vaak gebruik en dat ik hem hier dus ontzettend mis.. Jeuujj, een goed teken want ik vind het toch erg vaak gezellig :P).. Maar dat is weer een goed teken want ik was vollop aan het praten en voelde me erg op mijn gemak.. Het is erg grappig dat in de weken dat ik hier ben de groep zo ontzettend veranderd is.. We begonnen met een erg grote groep en gingen veel de stad in en op verschillende plekken wat drinken terwijl we nu meer op de campus blijven en gezellig een film gaan kijken met zn allen op kantoor of samen spelletjes gaan spelen.. Grappig he? Dat een groep zo snel kan veranderen in zo'n korte tijd..

Nou mensen, dat was weer een heel verhaal van mij.. Ik ga nu maar stoppen want ik wil zo nog richting district 1 (ik heb trouwens beloten dat ik met de lokale bus ga i.p.v. met de taxi omdat het veel goedkoper is.. Ik ben benieuwd hoe dit gaat want ik ben nog niet in mn eentje met de lokale bus geweest). Ik ben eigenlijk nog helemaal niet in mijn eentje ergens naar toe geweest uitgezonderd van de supermarkt en het project (supermarkt is 10 min. lopen het het project zo rond de 20 min. lopen). Ook wel leuk om alleen te proberen =)

Nou mensen, ik hoop dat jullie een beetje genoten hebben van mijn blog.. Ik heb mijn weken niet zo heel uitgebreid beschreven als normaal omdat ik de eerste week natuurlijk al 2 keer getypt had ;) en van deze week heb ik niet alles beschreven omdat ik op tijd wil zijn om Pablo zo uit te zwaaien.. Maar wie weet schrijf ik nog wel wat over afgelopen week in mijn volgende blog..

Veel liefs en vele knuffels voor iedereen van mij!

P.s. Ik hoor dat er veel mensen zijn die het leuk vinden om mijn blog te lezenmaar het bedenken van een titel voor mijn blog blijft altijd erg moeilijk! Dat is niet mijn sterkste kant ;) Dus hulp voor een passende titel is altijd welkom! Haha.. ;)