1e dag Ho Chi Minh

Hallo allemaal,

Hier dan mijn eerste verslag vanuit Vietnam.. Wauw, ik ben hier pas 1 dag maar heb nu al zo veel te vertellen.. Wat veel indrukken heb ik opgedaan vandaag..

Ik zal beginnen met mijn reis. Eergisteren moest ik op Dusseldorf toch echt afscheid nemen. Om heel eerlijk te zijn vond ik dat toch wel moeilijk.. Maar ik heb het doorstaan ;) Daarna de reis in het vliegtuig, dat ging top. Ik dacht dat ik het moeilijk zou vinden om in abu dhabi over te stappen maar het was eigenlijk heel erg simpel.. Niks moeilijks aan, ging prima. Na de overstap had ik geluk.. Ik had 2 stoelen voor mezelf in het vliegtuig dus ik kon lekker lang uit liggen.. Fijn!

Toen ik aankwam in Ho Chi Minh werd ik opgewacht door een Vietnamese vrouw (ik ben haar naam alweer vergeten). Ze was erg aardig en vertelde me dat we moesten wachten op een ander meisje dat ook vrijwilligerswerk zou komen doen in Ho Chi Minh. Ik geloof dat we wel 2 uur gewacht hebben omdat het vliegtuig van dit meisje vertraging had. Dat was toch best lang als je al een lange reis achter de rug hebt.
Het eerste wat ik dacht toen ik buiten kwam was, woww.. Wat is het hier warm! Op het vliegveld stond de airco aan dus ik had mijn fleece vest nog aan.. Toen ik buiten kwam moest die toch echt wel meteen uit.. Het is erg vochtig en daardoor warm.

Toen het andere meisje gearriveerd was gingen we in de taxi, wat een avontuur.. Zooo veel verkeer hier en er lijkt ook geen logica in te zitten. Overal rijden scooters en brommers en daar tussendoor proberen de auto's te rijden. Ze toeteren ook allemaal naar elkaar. (Volgens mij heeft dat helemaal geen zin want iedereen toetert dus je let er totaal niet meer op) Vandaag hebben ze me trouwens verteld dat ze toeteren op het moment dat ze inhalen dus misschien is het toch wel functioneel omdat je via alle kanten ingehaald wordt (links en rechts). En als er getoeterd word weet je in ieder geval dat er iemand naast je zit en dat je niet op zij kunt.

Goed, dat was een verhaaltje over het verkeer. Na al die chaos kwamen we aan bij ons appartement.. Ja, dat is toch wel even back to basic. Er staan 4 stapelbedden in 1 kamer en we slapen er met 4 meiden. Toen ik aankwam heb ik eerst mijn tas maar eens uitgepakt en alles uitgestald, en wat vond ik.. Een super lief cadeautje van mam en pap.. Mam had het stiekem in mijn tas gestopt.. Heel leuk! Nadat ik mijn tas had uitgepakt zijn we maar gaan slapen.. Nouja, slapen.. Ik heb niet echt veel geslapen. Er was zoveel kabaal. Er was een piep (het ging zo, piep.... piep... piep...) en dat hoorde ik de hele nacht. En om half 6 in de ochtend klonk er ontzettend harde muziek en werd het ook al licht buiten.. Dus slapen, daar kwam het niet meer echt van..

Rond kwart over 7 uit bed gegaan en lekker ontbeten samen met een meisje dat uit Nieuw Zeeland komt en ook vrijwilligerswerk komt doen voor 2 weken. Het ontbijt was prima, gewoon stokbrood met ei en jam. Na het ontbijt begon de eerste dag van de introductieweek.. Wow, wat een dag.. Wat een indrukken.. (als jullie denken wat veel spelfouten of wat praat ze raar dan kan ik jullie vertellen dat het komt doordat ik heel erg moe ben..) We hebben zo veel gedaan, en alles is hier zoo anders dan in Nederland.. Niks is te vergelijken.

We begonngen de dag met het invullen van papieren en wat algemene informatie over de gedragsregels in het appartement en dergelijke. Daarna gingen we rondwandelen in de buurt. Ze hebben ons laten zien waar de supermarkt was, ik hoop dat ik die weer terug kan vinden want alles lijkt hier op elkaar. ;) Daar heb ik voor het eerst gepint en ik snapte er werkelijk helemaal niks van! Ik was er echt een beetje door van slag. 1 euro is hier ongeveer 268 00,00 dong. Je kunt je voorstellen dat dat nogal moeilijk rekenen is. 200 000,00 dong is ongeveer 7,50 euro... Nou daar had ik in eerste instantie nog geen idee van, dus ik had ook geen idee hoeveel ik moest pinnen. Ik deed maar wat en zo kwam het dat ik de eerste keer dat ik naar de pinautomaat ging 200 000 vietnamese dong heb gepint.. Nadat ik erachter kwam dat dit maar 7,50 euro is ben ik nog maar een keer gaan pinnen ;) hahah..

Nadat we een rondje door de buurt zijn gelopen zijn we weer terug gegaan naar het appartement en kregen we vietnamese les. Ja, Vietnamese les, ik moet jullie heel eerlijk vertellen dat ik alle woorden al weer vergeten ben. Wat wel nuttig was is dat we te horen hebben gekregen waar de tekentjes boven de letters voor staan. Soms staat er een streepje boven letters of een krulletje. Deze tekentjes geven aan hoe je het uitspreekt. Of je een woord van hoog naar laag uitspreekt of juist van laag naar hoog... Ja, het helpt wel een klein beetje om de taal hier te begrijpen. Of in ieder geval te begrijpen waar die tekens voor staan.. Maar het is en het blijft een taal die niet te verstaan is ;)

Wow, wat is het al een lang verhaal he? En ik heb nog lang niet alles verteld wat ik vandaag heb meegemaakt.. Er is nog zo veel meer! Maar ik zal het allemaal een klein beetje inkorten anders ben ik over een paar uur nog aan het schrijven..

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het vandaag soms wel moeilijk vond dat mijn engels niet echt heel erg geweldig is.... Alle vrijwilligers spreken vrij goed engels en ik heb het gevoel dat ik bij hen nogal achterloop. Ik moet veel nadenken over woorden en kan er heel vaak ook gewoon niet opkomen.. En ja, ik heb ook al veel rare dingen gezegd :p een klein beetje onzeker word je daardoor wel. Nou jullie weten allemaal wel dat ik iemand ben die graag praat.. En als je zo veel dingen mee maakt wil je ze graag delen en als het engels praten lastig is dan is dat best moeilijk.. Maar, het is pas de eerste dag he? Het zal vast iedere dag een stukje makkelijker gaan.

Na de Vietnamese les hebben we allemaal bezienswaardigheden in de stad bezocht. Erg leuk om te zien, en ja ik heb me weer verwonderd over dat het hier in het verkeer allemaal goed verloopt.. Pff, onbegrijpelijk ;) We moesten vandaag de straat oversteken en dan rijden de scooters, motors en auto's gewoon om je heen.. Het is alsof je als een kip zonder kop de straat oversteekt (vooral niet om je heen kijken, ook vooral niet stoppen of gaan rennen maar gewoon relaxed in hetzelfde tempo blijven lopen) en toch gaat het gewoon goed.. Heel apart..

Nadat we verschillende bezienswaardigheden in de stad hadden bewonderd zijn we naar een markt gegaan. Veel mensen in de introductiegroep hadden fruit gekocht.. Allemaal fruit waar ik nog nooit van had gehoord en wat ik nog nooit had gezien, maar wat was het lekker. Ook nog een soort van nootjes geproefd. Eigenlijk is al het eten wat ik tot nu toe in Vietnam heb geproefd erg lekker! Vooral de kruiden zijn heerlijk! Op de markt wilde ik eigenlijk een kleine rugzak kopen maar ik heb me toch maar bedacht. Je moet op de markt kunnen onderhandelen en laat dat nou net niet mijn sterkste punt zijn ;) Ik wil ook zo graag aardig zijn tegen de mensen hier maar als je hello terug zegt vragen ze meteen of je iets wil kopen dus ik heb de mensen af en toe maar genegeerd of afgekapt met ' no thank you' omdat ik anders niet gewoon door kon lopen..

Na de markt hebben we met de hele groep gegeten.. We gingen eten met stokjes (er lag ook een vork bij maar deze heb ik niet gebruikt omdat iedereen met stokjes at en ik vond dat ik het ook in ieder geval moest proberen) maar nee, ik en met stokjes eten.. Dat is niet echt een goede combinatie, eigenlijk een hele slechte.. Ik kon er niks van.. Het gaat allemaal nogal ongecontroleerd. Laten we maar zeggen dat het goed is om met stokjes te eten als je af wilt vallen want het duurt best lang voor er een klein beetje eten in je mond terecht komt. Laat ik het nou helemaal niet erg vinden als ik een paar kilotjes verlies, dus voorlopig blijf ik het avondeten maar met stokjes eten denk ik ;) hahaha..

Na het eten vroeg Anna (de vrouw die ons gedurende het verblijf bij the green lion begeleid) of we nog de stad in wilden of terug naar het appartement.. Iedereen wilde terug naar het appartement dus ik was gelukkig niet de enigste die erg moe was van alle indrukken.. Als je een dorpje gewend bent dan is een miljoenen stad al Ho Chi Minh city echt een uitputtingsslag ;)

Al met al is een korte samenvatting van dit verhaal dat ik blij ben dat ik hier ben maar dat ik ook nog erg moet wennen.. En dat is soms best vermoeiend, verwarrend en ook wel heel erg spannend.. Ik ben erg blij dat ik hier ben met een organisatie want ik zou niet weten wat ik had moeten doen als ik hier alleen was gekomen en me in mijn up had moeten redden.

Het was een erg lang verhaal en ik geloof dat het vast ook niet allemaal even interessant voor jullie was maar voor mezelf is het eigenlijk wel erg fijn alles even van me af te typen..

Ik zit hier trouwens in een koffiebar omdat we in ons appartement geen wifi hebben dus voor mensen die me proberen te bereiken via de app of facebook, ik ben meer niet dan wel bereikbaar.

Dag lieve allemaal! Ik geloof toch wel dat er snel een nieuw verhaaltje komt.

Veel liefs vanuit Ho Chi Minh van mij..

Nou, genoeg getypt dacht ik zo.. Ik ga zo lekker terug naar het appartement om te slapen.. Hopen dat ik nu iets beter zal slapen op mijn harde matrasje..
Daag lieve allemaal!
© 2014 Microsoft Gebruiksrechtovereenkomst Privacy en cookies Ontwikkelaars Nederlands