De eerste dag van het project en het weekend!

Hallo lieve allemaal,

Hier weer een reisverslagje van mij.. Het is al weer een aantal daagjes geleden dat ik wat heb geschreven.. Dus het zal vast wel weer een heel lang verhaal worden ;) Ik schrijf dit trouwens vanuit the urban station, het is een heerlijk koffiebarretje aan de overkant van ons appartement.. Ben nu aan het genieten van een heerlijke ijskoffie.. Hmm, erg lekker.. Het eten is hier niet alleen lekker maar de koffie ook al ;) Het is alleen een beetje vreemde koffie want hij is koud maar het smaakt een beetje hetzelfde als een ijsje.. Een soort ben en jerry's ijs met cookies erin of het vienetta ijs maar dan die met het koekje erin (ja, dat is mijn favoriet dus deze koffie is ook helemaal top ;))

Maar goed, ik zal wat vertellen over mijn belevenissen. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik eerst weer even moest kijken wat ik nu al wel en wat ik nog niet had verteld want ik heb in de tussentijd alweer zo veel gedaan en meegemaakt.. Maar wauw, ik geniet volop!

Op donderdag zijn we met de hele groep van de introductieweek naar het oorlogsmuseum geweest, dat was erg indrukwekkend.. Je kon er veel lezen over hoe de vietnamezen de oorlijk nou eigenlijk ervaren hebben en het meest indrukwekkende vond ik de foto's van de kinderen die door alle chemische wapens die in de oorlog gebruikt zijn gehandicapt geboren zijn.. Ja, bijna iedereen ging met tranen in zijn of haar ogen weer naar buiten. Nadat we bij het oorlogsmuseum zijn geweest gingen we iets heel anders doen, het was lekker luchtig ;) haha.. Dat was wel even goed na zo'n indrukwekkend museum.. We gingen naar een waterpoppenshow.. Dat was leuk om te zien maar niet echt heel indrukwekkend. Het waren poppen die op muziek in het water gingen bewegen. Het blijkt iets Vietnamees te zijn.

Aan het einde van deze dag zijn we met de groep naar het centrum van Ho Chi Minh gegaan. We hebben daar met iedereen genoten van een paar biertjes en wauw, wat was dat goedkoop! Ik weet nu al dat ik de prijzen van de biertjes hier in Nederland ga missen als ik weer terug ben ;) haha.. We moesten 20.000,00 vietnamese dong betalen.. Oftewel 0,80 cent voor 2 biertjes (flesjes).. Wisten jullie trouwens al dat ik sinds ik hier in Vietnam verblijf multi miljonair ben? Hahah.. Pff, met al die nullen is iedereen hier miljonair, best een leuk idee toch? ;) haha..

Nadat we hadden genoten van alle gezellige drukte bij dit barretje besloten we naar een hoge toren te gaan.. Ik dacht in eerste instantie dat dat de Saigon tower (hoogste toren van Ho Chi Minh) zou zijn, maar dat bleek achteraf niet zo te zijn. Het was een andere ook hoge toren.. In deze toren bevond zich een 5 sterren hotel en wauwww, wat was het gaaf!! Ik was echt helemaal hyper, stond te stuiteren in dat hotel toen we boven kwamen omdat ik zo enthousiast was over het uitzicht.. Wat was het mooi! Het was trouwens ook wel grappig dat ik daar aan kwam met een roze jurkje dat ik had meegenomen om aan te trekken op het strand maar ik dacht, dat kan ook wel voor een avondje stappen. Nou ik wist niet dat we bij een 5 sterren hotel zouden belanden dus ik voelde me nogal underdressed ;) hahah.. Maar het leek het personeel niet te deren want ze waren nog altijd super behulpzaam en zo vriendelijk! En nu komt het mooiste en leukste van het hele verhaal..... ALLE drankjes waren GRATIS!! We hoefden niks te betalen, helemaal niks! Is toch onvoorstelbaar? Dus ik heb daar lekker een paar cocktails gedronken en zooo genoten.. En dat allemaal voor niks! Later die avond toen ik terug liep vanaf het toilet kwam ik Sarah onderweg tegen (een van de andere vrijwilligers). Ze zei; ' Noris kom mee, ik moet je iets laten zien en dat is zoo mooi' (nouja dat zei ze niet want ze spreekt engels ;) maar het kwam op hetzelfde neer hahah).. Maar we gingen dus naar een andere ruimte en daar was een balkon.. Een balkon op de 35e verdieping (ik geloof dat het de 35e verdieping was maar het zou ook een andere verdieping geweest kunnen zijn). Stel je voor, buiten is een heerlijk temperatuurtje, je voelt een heerlijk briesje en als je voor je uitkijkt zie je oneindig veel mooie lampjes (en ik had mn bril niet op dus als ik die bij me had gehad was het nog mooier en helderder geweest, kan bijna niet maar dat is dus wel zo ;))! Ooh, ik was er helemaal van ondersteboven. Ik heb daar echt een hele tijd gestaan en telkens weer gezegd, Noris geniet van dit moment want het is zo mooi! Op dat balkon hadden we ook nog een heel gezellig gesprekje met een Amerikaan. Hij was een boer in Amerika en kwam voor zaken in Vietnam. Ik geloof dat hij wel genoot van ons gezelschap want hij moest veel lachen en hij was erg vriendelijk. Het is zo leuk dat je hier zo veel verschillende mensen van verschillende landen leert kennen..

In de introductiegroep zit een meisje dat uit Australie komt, een meisje uit Nieuw Zeeland, een meisje uit Schotland, een meisje uit Maleisie 2 mannen uit Amerika en nog 1 meisje uit Nederland. Erg gezellig en ook leuk dat je nieuwe culturen leert kennen.. Vooral het meisje uit Maleisie heeft me al veel verteld over hun cultuur en gebruiken. (Wisten jullie dat meeste mensen in maleisie Moslim zijn?) Ik niet, nooit gehoord.. Maar zij kon het me vertellen.. Ze is zelf overigens geen Moslim omdat haar ouders oorspronkelijk uit China komen.

Op de terugweg in de taxi hebben we zo gelachen. We hebben in de introductieweek een Vietnamees liedje geleerd.. Het is een soort Wilhelmus maar dan de Vietnamese versie (volkslied).  We zongen het erg hard in de taxi en vroegen de man of hij het ook wilde zingen.. Ik geloof dat hij helemaal gek werd van al dat gegil hahah.. 

Wauw, wat een verhaal alweer he? En dit was nog maar 1 dag ;) hahah... Ik ben al meer dan een half uur aan het typen.. Het kost wel erg veel tijd, maar ik vind het ook erg leuk om te doen. Al mijn indrukken en nieuwe belevenissen met jullie delen =) Ik ben trouwens nog wat vergeten te vertellen. Na de waterpoppenshow hebben we zelf loempia's gemaakt.. Gebakken, maar ook ongebakken loempia's.. Ze waren erg lekker! Jammer dat je de ingredienten niet allemaal in Nederland kunt krijgen.. Of in ieder geval niet vers, dus ik denk dat ze in Nederland niet zo lekker worden als dat ze hier waren.. Ik moet er nu dus nog maar extra van genieten ;)

De volgende dag was alweer een vrijdag. Dit was de dag dat we voor het eerst ons project gingen bezoeken. Het project is ongeveer 20 min. lopen van de plek waar we verblijven. Dat is op zich prima te doen, vooral in de morgen maar in de middag is het wel erg warm.. Het is hier zo rond de 30 tot 35 graden en bij het project mag je geen korte broek aan dus ik liep in de middag in een spijkerbroek.. Pfff, heel erg warm.. Daarom vandaag maar 2 lekkere losse broeken gekocht op een lokale markt.. Maar goed, daar vertel ik later meer over.. (als het lezen van dit verslag je trouwens te lang duurt dan zal ik het in 2 keer lezen want ik denk dat ik nog lang niet uitgepraat bent ;) haha..

Oke, maar ik was aan het vertellen over het project. Toen we aankwamen was ik erg verbaasd. Gelukkig was het in positieve zin! Het gebouw waar de kinderen komen voor de dagbesteding is erg mooi en schoon. Er zijn ook leuke tekeningen op de muren dus het is kleurrijk. We kregen een korte introductie van Anna (ze heeft ons de hele week rondgeleid tijdens de introductieweek). Maar deze korte introductie was zo veel informatie in zo'n korte tijd dat ik het meeste wat ze vertelde alweer vergeten ben. Er waren ongeveer 25 tot 30 kinderen bij het project maar er waren ook heel erg veel vrijwilligers. Ik heb ze niet geteld maar ik geloof dat het er in totaal 8 waren. Ik weet dat er een paar vrijwilligers waren die hun laatste dag op het project hadden maar ik vond het wel erg druk. Naast de vrijwilligers waren er ook nog 4 personeelsleden en een fysiotherapeut.. En dat allemaal in 1 ruimte.. Ik weet niet meer of alle getallen nu kloppen maar het komt er wel op neer dat het gewoon druk was in de ruimte. Na de introductie moesten we maar gewoon wat gaan doen. Niemand vertelde ons wat we wel of niet mochten of konden doen.. Ik vond het erg lastig en voelde me ook nogal onzeker. Het personeel wat op het dagcentrum werkt spreekt geen engels dus dat maakt het wel lastig. Je kunt ze niet vragen wat wel of wat niet mag en ook niet wat de kinderen wel of niet kunnen. Het is wel vreemd dat ze iedereen zo vrij laten.. Je mag zelf gewoon wat proberen en maar wat doen.. En dat maakt het ingewikkeld.. Ik voelde me een beetje verloren.. Gelukkig was ik niet de enigste en hadden de andere vrijwilligers dit ook. Ik heb met de kinderen gespeeld en daarna gingen we eten. Iedereen mocht zelf kiezen met welk kind ze gingen eten. Ik wilde met een kind eten maar het lukte niet.. Hij deed zijn mond niet open.. Ik vind het vooral moeilijk dat ik niet tegen de kinderen kan praten. Op mijn werk in Nederland zeg ik alles wat ik doe en benoem ik alles wat ik doe.. Maar de meeste kinderen op het project spreken geen engels en als ze wel engels spreken is het moeilijk om af te stemmen op het niveau van de kinderen omdat je ze nog niet goed kent en het voor mij ook soms lastig is om te bedenken hoe je woorden ook alweer noemt in het engels (Ik heb trouwens al best vaak het compliment gekregen van de andere vrijwilligers dat ik zo goed engels spreek, leuk he? De andere vrijwilligers spreken bijna allemaal engels in hun eigen land behalve Cyen uit Maleisie. Maar als ik niet op een woord kom helpen ze me en dat is erg fijn. Ook vraag ik het wel eens aan Doniek, de andere Nederlandse vrijwilligster.) Maar goed, ik was gebleven bij het eten. Het lukte me dus niet om het jochie eten te geven maar iemand van het personeel kwam me helpen. Het was fijn om te zien hoe zij het deed. Een van de andere vrijwilligers vertelde me dat dit jongetje een van de kinderen was die meestal eten kreeg van het personeel.. En het was fijn om even te kunnen zien hoe de verpleegkundige het deed. Al met al voelde ik me in de ochtend nog niet erg behulpzaam. Vooral erg onhandig en alsof ik totaal geen ervaring had ;) (feitelijk heb ik dat natuurlijk ook niet op dit project haha..) Het was de eerste ochtend en het waren veel indrukken dus dat komt vast vanzelf.. Ik heb al geleerd dat ik alles veel te snel wil en te veel tegelijk.. Gewoon rustig aan, stapje voor stapje en dan komt alles goed!

Rond half 12 konden we terug lopen naar ons appartement om daar te lunchen in het restaurant.. Nadat we hadden geluncht hebben we allemaal even op bed gelegen omdat iedereen erg moe was.. (we hadden niet zo heel veel geslapen omdat we de avond daarvoor om half 2 pas in bed lagen en we om 8 uur alweer aan het ontbijt moesten zitten).  Maar ik denk dat we vooral erg moe waren van alle nieuwe indrukken en de warmte.. Vrijdag was een ontzettend warme dag en dan is 4 keer op een dag 20 min. lopen een uitputtingsslag ;) In de middag heb ik samen met twee andere vrijwilligers met 3 kinderen gewandeld. We hebben het rondje gewandeld door het ziekenhuis dat tegenover de dagopvang ligt. 1 van de kinderen zat in een rolstoel, de andere 2 kineren liepen zelf maar 1 meisje had veel moeite met lopen. Ze moest tussendoor een paar keer uitrusten op een bankje of ik nam haar op mijn rug zodat ze even uit kon rusten. Het valt me op dat de kinderen allemaal zo gewend zijn aan nieuwe mensen.. Het maakt ze niks uit, ze lopen met iedereen mee.. Dat is wel bijzonder.

Na vrijdag was ik erg positief verrast door het project omdat de ruimte erg schoon en netjes was, het personeel was lief voor de kinderen en er was veel speelgoed voor de kinderen om mee te spelen.. Ook de voorzieningen waren naar mijn idee best goed. De kinderen die niet goed konden zitten zaten in best goede stoelen en er waren ook een aantal rolstoelen aanwezig. De rolstoelen hadden wel lekke banden maar je kon er mee rijden. Toen we met het meisje gingen wandelen liep ze ook zelfstandig tussen rekstokken door (ze oefenen iedere dag met haar met het wandelen) dus dat zijn allemaal positieve punten. Het enigste minpuntje is dat er zo veel mensen in 1 ruimte zijn en dat er zo veel wisseling is van verschillende vrijwilligers.. Maar dat is ook wel weer positief want door de vrijwilligers krijgen alle kinderen iedere dag wel een activiteit aangeboden.. Ze spelen op dit project trouwens ook uno (dat spelen we op mijn werk bij de Akkerstaf ook) erg leuk om te zien.. Er is een jongetje en hij is erg slim en heeft 3 keer van ons gewonnen.. Knappert! Ik ga me de komende weken zeker wel vermaken op het project.. Het zijn allemaal zulke schatjes! Ik moet wel even mijn verwachtingen bijstellen want ik had verwacht dat er meer te verbeteren zou zijn maar ik geloof zeker dat dat iets heel positiefs is!!

Ik hoop niet dat jullie het erg vinden maar ik geloof dat ik mijn verhaal over het weekend maar een beetje inkort ;) Ik heb nogal veel last van mijn nek en ben nu al  1,5 uur aan het typen ;) Ik heb wel een heel erg leuk weekend gehad! Was echt helemaal top! We hebben genoten van de Mekong Delta. Ik heb de foto's op facebook gezet en als je die ziet krijg je vast een inruk van al het moois dat ik daar gezien heb! Weer een dag waarvan ik erg genoten heb. (Ben zo blij dat ik dit allemaal mag meemaken! =) Erg mooi! Op de heenweg heb ik ook nog een hele tijd met Cyen gepraat waardoor ik veel over haar cultuur te weten ben gekomen, heel erg leuk! Ook nog een aantal nederlandsers tijdens de tour leren kennen, je komt ons Nederlands ook overal op de wereld tegen he ;) waar je ook bent..  Toen we terugkwamen van de tour zijn we uit eten geweest en met de taxi terug gegaan naar ons appartement.. Ik heb iedereen nog even laten zien dat ik echt blond ben hahah.. Was heel grappig. De taxichauffeur vroeg ons waar hij naar toe moest omdat hij er bijna was . Iedereen zei rechtdoor. Maar de taxichauffeur bleef gewoon staan. Dus ik zei nogmaals gewoon rechtdoor want ik dacht dat hij het niet begreep. Maar wat bleek we stonden bij een rood stoplicht hahaha.. Het verkeer blijft hier vreemd. Soms stoppen ze wel voor een rood stoplicht, soms ook niet.. Er zijn ook kinderen die achterop de scooter staan. (Ze zitten er dan met z'n drieen op. Het kind staat tussen de ouders in op de scooter. De persoon die achterop zit heeft dan de benen van het kind vast.  Soms staat het kind ook tussen de armen bij het stuur..) Ja, je moet een goed evenwicht hebben als je hier als kind woont ;) Ze doen net alsof het helemaal niet gevaarlijk is allemaal.. Ik heb zelfs iemand zien rijden met een koelkast achterop zijn scooter.. Pff, hoe ze dat voor elkaar krijgen.. Onbegrijpelijk ;)

 Vandaag heb ik samen met Doniek (het andere Nederlandse meisje van het project) een rondje gewandeld door de stad. We hebben een chinese tempel bezocht. De tempel was erg druk en nogal vreemd. Overal was wierrook en ik kan nou niet zeggen dat het erg mooi was ;) Daarna zijn we naar een lokale markt geweest. Dat was echt top! 2 nieuwe broeken gekocht en ook genoten van heerlijk streetfood. Wat was het lekker en wat hebben we genoten op de krakkemikkige oude plastic stoeltjes van alles om ons heen. De mensen pakten stoeltjes voor ons en ze leken erg gelukkig dat we bij hun tentje kwamen zitten. Ik geloof ook dat we vandaag bijna de enigste touristen daar waren, we werden vandaag weer veel nagekeken.. Heb ook weer een paar keer gehoord hoe ontzettend mooi ze me wel niet vonden.. Pff, onbegrijpelijk met mijn spierwitte beentjes, maar hier vinden ze het mooi ;)

Vandaag voelde erg goed, dat wij als 2 Nederlandse meisjes uit zo'n klein dorpje onszelf zo goed konden redden in een miljoenenstad als Ho Chi Minh! Best een beetje trots op onszelf! Iedere keer als we rustig de straat overstaken terwijl het verkeer van alle kanten kwam moedigden we onszelf een beetje aan en zeiden we, gewoon doorlopen.. Relaxed, ze rijden allemaal gewoon om ons heen, niks aan de hand! Hahah.. Nog 1 dingetje. Ik heb vandaag ook wel geleerd dat ik niet zo wantrouwig moet zijn. Ik denk telkens als mensen ons op straat aanspreken dat ze ons iets willen verkopen.. Maar dat blijkt helemaal niet het geval. Ze willen ons dolgraag helpen. Vandaag kwam er ook een man naar ons toe en hij vroeg waar we naar toe wilden omdat we op ons kaartje keken. Hij probeerde ons geen taxirit aan te smeren op zijn brommer maar vroeg ons waar we naar toe wilden en wees ons heel netjes de weg. Hij was ook erg geinteresseerd in waar we vandaag kwamen enz. Best naar dat je in eerste intstantie zo veel afstand bewaard (wat een vooroordelen) terwijl de mensen het zo goed bedoelen en je gewoon heel graag willen helpen. Ja, de bevolking hier is echt heel vriendelijk!

Nou dat was het dan.. Pff, wat een verhaal. Ja, ik moet nu echt stoppen! Ben alweer meer dan 2 uur verder en heb inmiddels wel last van mijn kont ;) haha..
Ik ga lekker slapen.. Voor jullie allemaal nog een hele fijne dag en een volgend verhaaltje (euhm ik bedoel een volgend gigantisch verhaal) volgt snel =)

Heel veel liefs en dikke knuffel voor jullie allemaal!